تاثیرات قبل از برداشت تیمارهای سالیسیلیک اسید، پوتریسین و سولفات پتاسیم بر کیفیت و عمر پس از برداشت میوه توت فرنگی(.fragaria × ananassa duch)

پژوهش حاضر، به منظور یافتن راهکار جدید و مناسب برای افزایش عمر پس از برداشت دو رقم توت فرنگی کاماروسا و پاروس سه آزمایش به صورت مجزا در نظر گرفته شد. آزمایش اول به صورت محلول پاشی قبل از برداشت پوتریسین (1 و 2 میلی مولار) و آب مقطر (شاهد) و آزمایش دوم به صورت محلول پاشی قبل از برداشت سالیسیلیک اسید (5/0 و 1 و 5/1 میلی مولار) و آب مقطر (شاهد) در دو مرحله تغییر رنگ میوه انجام شد. طرح آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار طراحی شد. میوه‎ های محلول پاشی شده حاصل از این دو آزمایش به مدت 11 روز در دمای 1±2 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 5±90 درصد انبار شدند. در زمان برداشت و 11 روز انبارمانی ویژگی های مورد نظر اندازه گیری شد. نتایج این پژوهش نشان داد که تیمارها اثرات معنی داری بر سفتی میوه های هر دو رقم داشتند به طوری که موثرترین تیمار جهت حفظ سفتی میوه در پایان دوره انبارمانی مربوط به سطح 2 میلی مولار پوتریسین (49/0 کیلوگرم نیرو) و 5/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید (39/0 کیلوگرم نیرو) بود و هم چنین کم ترین میزان کاهش وزن و فعالیت میکروبی مربوط به این تیمارها بود. سطح 2 میلی مولار پوتریسین و 5/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید بالاترین میزان شاخص های a*، l*، chroma پوست و رنگیزه آنتوسیانین را نشان دادند. میزان فعالیت ضد اکسیداسیونی و محتوای فنل کل رقم کاماروسا در مقایسه با رقم پاروس بالاتر بود. فرآیند رسیدن میوه های تیمار شده در هر دو رقم با تاخیر صورت گرفت. آزمایش سوم به صورت محلول پاشی قبل از برداشت سالیسیلیک اسید (0، 5/0، 1 و 5/1 میلی مولار) و سولفات پتاسیم (0، 05/0، 15/0 و 2/0 درصد) در دو مرحله انجام شد. نتایج نشان داد پس از 13 روز انبارمانی برهمکنش سالیسیلیک اسید 5/0 میلی مولار و سولفات پتاسیم 2/0 درصد به عنوان بهترین تیمار جهت حفظ سفتی میوه، تاخیر در کاهش وزن و فعالیت میکروبی برآورد شد. با گذشت زمان از میزان ترکیبات فنلی و فعالیت ضد اکسیداسیونی کاسته شد، در پایان زمان انبارمانی میزان ترکیبات فنل کل و فعالیت ضد اکسیداسیونی در میوه های تیمار شده با غلظت 5/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید به ترتیب به میزان 57/18 و 98/44 درصد نسبت به شاهد افزایش داشتند. تغییرات شاخص های مختلف رنگ، میزان مواد جامد محلول کل، اسید کل، اسید آسکوربیک و پ هاش در میوه های تیمار شده کند تر بود. میزان آنتوسیانین نیز در طی دوره انبارمانی کاهش یافت اما میوه های تیمار شده در پایان دوره انبارمانی میزان آنتوسیانین بالاتری داشتند. از طرف دیگر تیمار سولفات پتاسیم محتوای پتاسیم برگ، کلروفیل a، کلروفیل b، شاخص کارایی دستگاه فتوسنتزی (pi) و میزان fv/fm برگ را افزیش داد.